Het hedendaagse ‘meer bouwen’-mantra zal zijn weerslag hebben op het grootstedelijk landschap, zo ook op Groot Westerpark in Amsterdam, waar plannen zijn ontwikkeld voor de bouw van een nieuwe woonwijk voor meer dan 100.000 inwoners. In het Westerpark, een groen cultureel park voor recreatie en soms grootschalige evenementen, bevinden zich de 100 jaar oude volkstuinen, die traditioneel dienden als productietuinen voor bewoners in de aangrenzende buurten, maar nu voornamelijk dienen als privé recreatiegebieden. Ten gevolge van de toekomstplannen zal de druk op het park en dus de volkstuinen toenemen met de komst van nieuwe bewoners.

Om een mooie en duurzame toekomst voor zowel het Westerpark als de volkstuinen te garanderen, kan men zich afvragen of de faciliteiten in het park nog wel voldoende en toekomstbestendig zijn? De infrastructuur, zal deze nog steeds goed functioneren als er een enorme woonwijk aan de noordwestkant wordt gerealiseerd? Zijn er genoeg en goed ontworpen ingangen? Kunnen de volkstuinen hun unieke privé karakter behouden in een stadspark dat een functie zou moeten vervullen voor alle inwoners van Amsterdam?

In deze casestudy heb ik deze en andere kwesties onderzocht en gekeken naar de mogelijkheden voor Groot Westerpark, inclusief de twee volkstuinparken, zodat het Westerpark zijn waardevolle karakter voor de toekomst kan behouden.

Dit resulteerde in een ontwerp waarin natuur en kunst elkaar ontmoeten en de huidige spanningsgebieden zullen worden verlicht door een geactualiseerde infrastructuur en de komst van nieuwe functies en bestemmingen in andere delen van het park, zoals het sculptuur museum op het rayonterrein en de gemeenschapstuin met café en kwekerij in de volkstuinparken. Om de groenstructuur alvast te versterken en een recreatiegebied te claimen in de toekomstige nieuwe woonwijk, zal in mijn plan het Westerpark worden uitgebreid naar de Kabelweg (zie ontwerp hier) in het noordwesten.